De laatste duik afgesloten met een feestje🤩

11 juni:
Vandaag mogen we weer duiken.😊 Vroeg uit de veren (7.00 uur), goed ontbijten en op naar de briefing. Yohan is weer onze master, dus dat is gezellig! Inmiddels heeft hij ons een paar keer zien duiken waardoor je goed op elkaar raakt ingespeeld.

De eerste duik gaat naar Simons Reef. We springen aan boord en trekken onze wetsuit aan. Zodra de boot vaart afneemt, trekken we onze BCD aan. Dit is het vest waar de zuurstof fles aan aangesloten zit. Je laat er een beetje lucht inlopen zodat je direct weer omhoog drijft als je te water gaat. Als we dan alle 3 in het water liggen, gaan we tegelijk naar beneden door onze vesten leeg te laten lopen. We dragen riemen met gewichten die ons naar beneden trekken.

Tijdens het naar beneden gaan, merk ik dat mijn gewicht naar rechts hangt, stom! Ik heb de gewichten aan mijn riem niet goed verdeeld. Dit is geen groot probleem, je raakt alleen je balans kwijt. Hierdoor zwaai ik veel met mn armen en dat kost zuurstof. Een duiker moet zo min mogelijk bewegen om zo zuinig mogelijk te zijn met je zuurstof.

Vandaag duiken we met Nitrox, dit is een verrijkte lucht met extra zuurstof. De lucht die we normaal aan land ademen bevat 21% zuurstof. De lucht die we nu met Nitrox ademen, bevat 32% zuurstof. Hierdoor kan je langer onder blijven en dieper duiken. Ook voel je je altijd een stuk beter als je weer boven komt. Van de gewone zuurstof kun je je na het duiken een beetje duizelig voelen en zelfs een beetje hoofdpijn krijgen. Dat komt door de druk in het water. Hoe dieper je gaat, hoe meer druk er op je lichaam komt te staan. Je lichaam maakt dan stikstof aan (luchtbelletjes in je lichaam). Om die reden mag je ook niet te snel naar boven zwemmen. Wat er dan met je lichaam gebeurt is te vergelijken met het schudden van een cola fles en daarna de dop eraf halen. Alle lucht (koolzuur) in de fles 'explodeert' en zoekt een weg naar buiten. In je lichaam zal dat je longen, je hoofd en je oren kunnen laten barsten. Door langzaam omhoog te gaan, went je lichaam aan de drukvermindering. Na je duik maak je gebruik van een berekening om de stikstof langzaam uit je lichaam te laten verdwijnen voordat je je volgende duik doet. Tot zover een theorie spoedcursus over het duiken.😄

We doken tot 31 meter. Helaas was mijn regulator (beademingsapparaat) een beetje aan het lekken, waardoor ik een beetje zout water in mn mond kreeg. Het was een mooie duik, maar voor mij iets minder comfortabel. Na 27 minuten begonnen we aan de safety stop. Je keert dan langzaam terug naar boven en op 5 meter diepte, blijf je 3 minuten hangen om de druk op je lichaam te verlichten. Je duikhorloge geeft je diepte aan en telt de minuten van je safety stop af. Met 31 minuten stonden we weer aan boord. Je wordt hier echt perfect bij geholpen door de organisatie van Manta Dive. Ze nemen je spullen aan, deze trek je in het water uit omdat alles veel te zwaar is om omhoog te klimmen. Ze helpen je uit het water en verschonen alles voor je en leggen alles klaar voor de volgende duik.

Na iedere duik keren we terug naar de wal zodat we daar rustig wat kunnen drinken of insmeren. Na een half uur vertrekken we weer.

De tweede duik begon om 11.30 uur. Dit was bij Turtle Point. Inmiddels had ik een nieuwe regulator gekregen en heb ik mn riem versteld. Alles voelde een stuk beter nu, we gaan er weer voor!

De tweede duik hebben we de Lionfish gezien, vele schildpadden. Je kunt zo dichtbij ze komen, ze lijken zo relaxt met mensen. Ik zag zelf een schildpad en zwom er rustig naartoe. Terwijl ik zwom, seinde Edwin dat er eentje onder me zat. Ik zwom er pal overheen.😄 Edwin was aan het rommelen met de go pro, toen ik achter hem weer. Hij draaide zich om en er zwom er een letterlijk vlak langs zijn gezicht. Ik denk dat dit toch wel de favorieten zijn waarmee we hebben gezwommen. Natuurlijk zijn de Manta Rays super gaaf om te zien en dit vergeet je nooit meer. Maar de schildpadden zwemmen echt met je mee, vlak naast je. Alsof je bij ze hoort. Heerlijk.😍 Met deze duik gingen we 32 meter diep en bleven we 38 minuten onder, dus dat was weer een kleine verbetering. Edwin maakt vooral progressie, hij houdt steeds meer lucht over dan ik als we naar boven gaan!

Na deze duik gingen we terug om te lunchen. Ik vind het heerlijk. Dat heb je niet overal. Vaak blijf je aan boord. Ik kan zelf alleen niet zo heel goed tegen varen. Als je dan de hele dag aan boord blijft, word je zo weeïg. Dan ben ik helemaal kapot na een dag duiken. Dit is ideaal!😊 Tijdens de lunch liet Edwin de duikmaster weten dat hij graag haaien wilde zien. Bij Shark Point stond echter teveel stroming, dus de bestemming werd Shallow Turbo. Hier is 'het huis' van de haaien. Hier keren ze regelmatig naar terug om te rusten en te slapen. Tijdens deze duik hebben we 3 White-tipped reef sharks gezien! Ze zijn ongeveer een meter lang en ongevaarlijk. Als je ze maar met rust laat, net als ieder ander beest of koraal. We bleven een tijdje hangen om naar ze te kijken totdat een van de haaien recht op mn gezicht af zwom. Ik was niet bang, maar daar schrok ik toch wel van.😂 Edwin en Duikmaster Johan moesten lachen: 'schijtebroek.'😂

Na de duik hebben we bij het resort de logboeken weer netjes bijgewerkt en lekker rustig aan gedaan bij het zwembad.

In de avond hebben we gegeten bij het nummer 1 restaurant volgens Tripadvisor: Oh Warung Gili. Dit is een heel eenvoudig restaurantje met lokale gerechten. Voor €4 mocht je een menu samenstellen. Je kon 5 gerechten aanwijzen die je lekker vindt, dan scheppen zij die op en je kon zelf een blikje uit de koeling pakken. Geweldig toch, die prijzen.😁😄 We hebben weer heerlijk gegeten. En Wat zijn de mensen vriendelijk.

Heb ik al verteld dat de mensen in dit land zo enorm vriendelijk zijn? Na mijn eerste bezoek aan Thailand ben ik verliefd geworden op het land en op Azië, maar Indonesië heeft bij mij inmiddels ook wel een plekje gekregen. We hebben niet één keer meegemaakt dat de mensen ons proberen te bedonderen, (te veel) geld aan ons willen verdienen of dat we achterom moeten kijken in het donker. Iedereen zegt vriendelijk gedag. Als je in het donker door een steegje loopt, vragen de mensen of je verdwaald bent en of ze je kunnen helpen. Ik kan wel zeggen dat het Indonesische volk de meest vriendelijke mensen zijn die wij hebben ervaren tijdens onze reizen.🌏💚

In de avond zijn we weer op stap geweest. We hebben een drankje en een dansje gedaan bij hetzelfde tentje als eerder die week. Het is een groot feest hier. We zitten aan de rand van de boulevard waar alle gezelligheid is, dus we lopen zo terug naar ons hotel waar het weer lekker rustig is, ideaal! Het enige dat je hier wel veel tegenkomt, is aanbod van drugs in de party scène. Er wordt niet gepusht, maar er wordt op bepaalde plekken wel gevraagd of je een pilletje wilt 💊, een 'mushroom🍄' of iets te snuiven👃🏽. Dat negeer je gewoon en dan is er niets aan de hand, maar het aanbod is er.

We hebben weer een gezellig feestje gehad samen.😊